Alltaf í boltanum

Horfði á England - Portúgal á laugardaginn. Hjartað sló Englandsmegin og var ég ákaflega skúffaður þegar þeir töpuðu vítaspyrnukeppninni eftir að hafa barist hetjulega, margmeiddir og manni færri. Mikið er ég feginn að vera ekki í Englandi núna.

Við Arnaldur vorum svo miður okkur að við fórum niður í Hljómskálagarðinn eftir leikinn og spörkuðum í bolta. Ég klæddist að sjálfsögðu treyju Indriða Sigurðssonar, átrúnaðargoðs míns, og hljóp eins og ég ætti lífið að leysa.

Myndin er tekin eftir æsispennandi 7 mínútur.